Περισσότεροι από τα δύο τρίτα των γονέων (70%) πιστεύουν ότι τα παιδιά τους βιώνουν μεγαλύτερη εξουθένωση από ό,τι οι ίδιοι. Μια νέα έρευνα σε 2.000 γονείς παιδιών σχολικής ηλικίας διαπιστώνει ότι το 66% των γονέων πιστεύει ότι το παιδί τους επιστρέφει στο σπίτι με «χαμηλή πνευματική μπαταρία» μετά το σχολείο.
Οι μισοί από αυτούς παρατήρησαν κάποιου είδους σημάδια άγχους και εξουθένωσης (burnout) στο παιδί τους.
Τα κυριότερα σημάδια που αναγνώρισαν οι μαμάδες και οι μπαμπάδες ήταν αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου (44%), αλλαγές στην όρεξη (37%), σωματικά παράπονα όπως πονοκέφαλοι ή στομαχόπονοι (35%), μειωμένο ενδιαφέρον για δραστηριότητες που κάποτε απολάμβαναν (34%) και αποφυγή κοινωνικών συναναστροφών ή δραστηριοτήτων (33%).
Η έρευνα διαπίστωσε ότι οι γονείς αναζητούν ενεργά λύσεις, αλλά δεν γνωρίζουν όλοι οι γονείς πώς να παρέχουν τα εργαλεία που μπορεί να χρειάζεται το παιδί τους. Επτά στους 10 εύχονται να υπήρχε ένα εγχειρίδιο για το πώς να μιλήσουν στο παιδί τους για την ψυχική υγεία.
Ο ρόλος του σχολείου
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι τα σχολεία θα πρέπει να διαδραματίσουν ρόλο στην υποστήριξη της ικανότητας των παιδιών τους να αντιμετωπίζουν το άγχος και την εξουθένωση. Το 81% των γονέων να επιθυμούν τα σχολεία να προσφέρουν πιο εύκολα προσβάσιμες υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Η Αμερικανική Ένωση Σχολικών Ψυχολόγων (NASP) συνιστά αναλογία ενός σχολικού ψυχολόγου ανά 500 μαθητές για την παροχή ολοκληρωμένων ψυχολογικών υπηρεσιών, αλλά η τρέχουσα εθνική αναλογία εκτιμάται ότι είναι 1 για κάθε 1.127 παιδιά, σύμφωνα με την ανάλυση της NASP.
Οι μαθητές περνούν ένα σημαντικό μέρος της ζωής τους στο σχολείο. Είναι το καλύτερο περιβάλλον για τον εντοπισμό του άγχους, της εξουθένωσης ή των προκλήσεων συμπεριφοράς και την άμεση αντιμετώπισή τους. Γι αυτό είναι σημαντικό τα σχολεία να παρέχουν πρόσβαση σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας για τα παιδιά που το έχουν ανάγκη.
Τα παιδιά δεν επικοινωνούν με τους γονείς τους
Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι γονείς είναι ανοιχτοί στη χρήση της τεχνολογίας ή της τηλεθεραπείας, εάν αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά τους μπορούν να έχουν πρόσβαση στη βοήθεια που χρειάζονται.
Επιπλέον, σχεδόν οι μισοί γονείς θα εξέταζαν ομάδες υποστήριξης και προγράμματα συμβουλευτικής (49%), πρακτικές ενσυνειδητότητας ή διαλογισμού (41%), καθώς και θεραπεία και συμβουλευτική (39%).
Όσον αφορά τη συζήτηση των συναισθημάτων, η έρευνα διαπίστωσε ότι σχεδόν το ένα τρίτο των παιδιών επικοινωνούν τα συναισθήματά τους στους γονείς ή τους κηδεμόνες τους μόνο μία φορά την εβδομάδα ή λιγότερο. Τα τρία κυριότερα συναισθήματα με τα οποία οι γονείς παραδέχονται ότι το παιδί τους παλεύει είναι το άγχος (39%), ο θυμός (30%) και η κατάθλιψη (29%).
ΠΗΓΗ:mommy.gr
