Στον Άγιο Ιωάννη, στη Βούλα, τελέστηκε σήμερα η επιμνημόσυνη δέηση για τον Γιάννη Ιωαννίδη που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών.
Οι συγγενείς που διαμένουν στην Αθήνα, οι φίλοι, άνθρωποι του μπάσκετ και εν γένει του αθλητισμού, αλλά και πολιτικοί, θέλησαν ν’ αποχαιρετήσουν τον «Ξανθό», η κηδεία του οποίου θα πραγματοποιηθεί το απόγευμα της Παρασκευής (6/10, 17:00) στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης. Συντετριμμένη η σύζυγός του, Γιούλα, εισήλθε στον ναό.
Συγκλονιστικός ήταν ο επικήδειος της πολυαγαπημένης κόρης του Γιάννη Ιωαννίδη, Θεοδώρα Ελένη. Ο Γιάννης Ιωαννίδης και η Γιούλα Γκιουζελοπούλου είχαν προσπαθήσει για αρκετά χρόνια να κάνουν παιδί και όταν τελικά ήρθε στη ζωή η κόρη τους, της έδωσαν το όνομα Θεοδώρα – Ελένη, καθώς τη χαρακτήρισαν «δώρο Θεού». Η Θεοδώρα Ελένη Ιωαννίδη είπε: «Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία», είπε και τον αποχαιρέτησε με το αγαπημένο τραγούδι της αγαπημένης του Μαρινέλας: «Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει: Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι. Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους…».
Αναλυτικά, η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη είπε στο «αντίο» προς τον πατέρα της:
«Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι. Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα. Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή. Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος. Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου…
Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά: θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες… Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο. Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία. Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει: “Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι”. Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους… ».
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
