Η παράσταση του έργου του Άντον Τσέχοφ Πλατόνοφ, σε σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη, παρουσιάζεται στο Νέο Θέατρο Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες. Με οχτώ ερμηνευτές και ζωντανή μουσική επί σκηνής θα παρακολουθήσουμε ένα καλοκαιρινό πάρτι στην αυλή ενός αρχοντικού που καταρρέει. Η σκηνοθέτης του έργου Δανάη Σπηλιώτη μίλησε στην Ελίζα Λιμοντζόγλου για την παράσταση.
Πρόκειται για το πρώτο έργο του εικοσάχρονου Τσέχοφ, που βρέθηκε άτιτλο και οι μελετητές το τιτλοφόρησαν Πλατόνοφ. Μια εικόνα της ταραγμένης προεπαναστατικής Ρωσίας. Στοιχεία που θα δούμε στα επόμενα έργα του Τσέχοφ μα και στοιχεία ιδιαίτερα, απομεινάρια του ρομαντισμού. Με διάθεση ιλαρή, όπου η φιλοσοφία μπλέκεται με τις ανθρώπινες αδυναμίες και το γελοίο. Ελαφρότητα, χιούμορ και υπαρξιακό βάθος.
Σε μία διαλυμένη αυλή, οι ηθοποιοί θα πουν την ιστορία μιας παρέας με κορυφαίο τον Πλατόνοφ, έναν ταλαντούχο, γοητευτικό δάσκαλο, που καταστρέφεται και καταστρέφει. Στοιχειό της σκοτεινής νύχτας, της ταραγμένης εποχής του. Οι ήρωες του έργου βρίσκονται ριγμένοι σε έναν κόσμο χωρίς σταθερές, χωρίς ασφάλειες: σε μια εποχή ανάμεσα στο παλιό και το νέο. Ιδανικά και βεβαιότητες έχουν αρθεί. Ο κόσμος τους γέρνει προς το τέλος. Ένα χρονικό ήττας. Η κηδεία μιας εποχής. Ο Τσέχοφ μέσα σε αυτό το σκοτεινό και ταραγμένο σύμπαν μιλά γι’ αυτό που ξέρει καλά: για τον άνθρωπο, τον έρωτα και τις ελπίδες. Άνθρωποι χωρίς πυξίδα, χωρίς σταθερές, παλεύουν να κρατηθούν από το γλέντι, το γέλιο, τον έρωτα. Μια σκοτεινή ταραγμένη νύχτα που δε λέει να ξημερώσει.
Η ανθρωπολογική ματιά του Τσέχοφ κάνει το έργο διαχρονικό. Άνθρωποι υπέροχοι και άθλιοι μαζί. Υπέροχοι εξαθλιωμένοι. Η νέα ζωή, ταχύτατη και αμείλικτη, τους ξεπερνάει. Ο έρωτας, τα όνειρα, οι ελπίδες για το μέλλον παλεύουν να υπάρξουν ενάντια στην καταστροφή. Το μέλλον σπρώχνει να βγει σα μωρό που ήρθε η ώρα του.
Διανύουμε ταραγμένες εποχές. Κι όταν όλα διαλύονται, όταν σπάει το έδαφος, από τι θα κρατηθούμε αν όχι από το μαζί. Η παράσταση καλεί σε αυτό το μαζί που ολοένα τείνει στη διάλυση.
