Ο Κουρτ Βάιλ δεν χρειάζεται συστάσεις. Τρία τέταρτα του αιώνα μετά το θάνατό του, το έργο του, ένα ενθουσιώδες αμάλγαμα γνώσης και έμπνευσης, συνεχίζει να ψυχαγωγεί, να συγκινεί και να τροφοδοτεί νέες αναγνώσεις. Ένας αιρετικός με κλασικό υπόβαθρο, ο Βάιλ δεν αποδέχτηκε ποτέ τη διάκριση μεταξύ σοβαρής και ελαφριάς μουσικής· «υπάρχει μόνο καλή και κακή μουσική» δήλωνε ο ίδιος, καθώς οδηγούσε τη ζωή του, λίγο πριν την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, από το επικό θέατρο του Μπρεχτ -και την περίφημη συνεργασία τους στην Όπερα της πεντάρας- στο Παρίσι του Πουλένκ και του Σατί και στη συνέχεια στο Μπρόντγουαιϋ της εμβληματικής τζαζ και της ποπ κουλτούρας των μιούζικαλ, όπου τελικά καθιερώθηκε ως ο απόλυτος τραγουδοποιός της αμερικανικής σκηνής. Ο Βάιλ, όπως και άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες του ταραγμένου 20ού αιώνα, έπρεπε να εφεύρει ξανά τον εαυτό του, διανύοντας αλλεπάλληλους κύκλους προς την ελευθερία, τόσο στη ζωή όσο και στην τέχνη. Η ευάλωτη ανθρώπινη φύση και οι αλλαγές της ανθρώπινης κατάστασης μετατρέπονται μέσα από τα τραγούδια και τη βιογραφία του σε ένα συναρπαστικό μουσικό θέαμα: με επικεφαλής τη Μάγδα Μαυρογιάννη, τρεις σημαντικοί ερμηνευτές ζωντανεύουν τη συνθήκη ενός πρωτότυπου λυρικού καμπαρέ και μας προσκαλούν να τους ακολουθήσουμε σε μια διαδρομή με σταθμούς το Βερολίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη αλλά και την Αθήνα.H Μάγδα Μαυρογιάννη μίλησε στην Ελίζα Λιμοντζόγλου για το μουσικό αναλόγιο Kurt Weill Λυρικό Καμπαρέ στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών
