Δημόσια Τέχνη και Αστικό Βίωμα: Σύγχρονες Πρακτικές και Προκλήσεις
Διήμερη Επιστημονική Συνάντηση στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης ΑΣΤΥΓΡΑΦΙΑ
11 – 12 Απριλίου 2024
Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου
Αμφιθέατρο « Ίδρυμα Ωνάση»
Την Πέμπτη 11 και την Παρασκευή 12 Απριλίου, πραγματοποιείται διήμερη επιστημονική συνάντηση με τίτλο «Δημόσια Τέχνη και Αστικό Βίωμα: Σύγχρονες Πρακτικές και Προκλήσεις», στο Αμφιθέατρο «Ίδρυμα Ωνάση”, στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης «ΑΣΤΥΓΡΑΦΙΑ / URBANOGRAPHY» Η ζωή της πόλης τις δεκαετίες 1950-1970». Mε τη συνάντηση αυτή ολοκληρώνεται το δημόσιο πρόγραμμα της έκθεσης η οποία εγκαινιάστηκε πριν από ένα χρόνο στο κεντρικό Κτήριο της ΕΠΜΑΣ και συνεχίζεται με μεγάλο ενδιαφέρον και επισκεψιμότητα μέχρι τις 12 Ιουνίου.
Η ΑΣΤΥΓΡΑΦΙΑ διερευνά εκδοχές του αστικού βιώματος στην ελληνική τέχνη κατά τις δεκαετίες 1950-1970 μέσα από το βλέμμα εικαστικών δημιουργών και κινηματογραφιστών. Η σύλληψή της αντιμετωπίζει την πόλη ως εμπειρία, εξετάζει την αστικοποίηση, την ανοικοδόμηση και τη μετανάστευση στο πλαίσιο των ραγδαίων αλλαγών που συνέβησαν μεταπολεμικά στην ελληνική κοινωνία. Οι καλλιτέχνες ερμηνεύουν την πόλη όχι μόνο ως δομημένο περιβάλλον που τους εμπεριέχει, αλλά και ως καθημερινό βίωμα, ένα πλαίσιο με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά και είτε νιώθουν ασφαλείς σε αυτό, είτε συγκρούονται και το αλλάζουν.
Ποιος είναι ο ρόλος της δημόσιας τέχνης στη διαμόρφωση του αστικού βιώματος;
Στην εποχή μας ο ρόλος και η λειτουργία της δημόσιας τέχνης έχει εμπλουτιστεί με νέες διαστάσεις και πρακτικές, όπως είναι η περιβαλλοντική γλυπτική αστικού χώρου, οι εφήμερες εικαστικές παρεμβάσεις, οι περιοδικές εκθέσεις τέχνης και οι υβριδικές καλλιτεχνικές δράσεις σε αρχαιολογικούς χώρους.
Εξάλλου, η έκθεση των έργων τέχνης στο δημόσιο χώρο είναι αλληλένδετη με μια σειρά παραγόντων που προκαλούν ή επιταχύνουν μηχανισμούς φθοράς. Χωρίς τη διαρκή προστασία, διαχείριση και συντήρηση, τα έργα υπόκεινται σε αναλογικά ταχύτερους ρυθμούς υποβάθμισης, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η όψη τους και να χάνεται το μήνυμα και η πρόθεση του καλλιτέχνη.
Απέναντι στην πρόκληση της διασφάλισης της διατήρησης, προστασίας, φροντίδας και ανάδειξης της τέχνης στο δημόσιο χώρο, φορείς, οργανισμοί, καλλιτέχνες, ιστορικοί τέχνης και συντηρητές συζητούν και συνδράμουν στη διαμόρφωση πρακτικών και ιδεών, στοχεύοντας εκτός από την αναφορά και στην εφαρμογή τους.
Πηγή Αθήνα 984
