Μόλις πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε «Ο γκρεμιστής», όπως τιτλοφορείται ο νέος δίσκος του Δημήτρη Παπαδημητρίου με ερμηνευτή τον Κώστα Μακεδόνα. Οι στίχοι σε πέντε τραγούδια είναι του Μάνου Ελευθερίου, ο οποίος τα παραχώρησε στον συνθέτη με την εντολή να τα παρουσιάσει σταδιακά και μερικά χρόνια αργότερα. Ανάμεσα στα τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου είναι και οι «Σταθμάρχες», που είχε πρωτοτραγουδήσει το 2008 ο Γιώργος Νταλάρας στον δίσκο – αφιέρωμα της σειράς «Άξιος Λόγος» στον Μάνο Ελευθερίου, με τίτλο «Πάντα κάτι μένει».
Το τραγούδι από το οποίο προέρχεται ο τίτλος του δίσκου, είναι σε ποίηση του Κωστή Παλαμά, άλλο ένα είναι του Βύρωνος Λεοντάρη, ενώ ο Δημήτρης Παπαδημητρίου μελοποίησε κι ένα ποίημα του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη, ένα συγκλονιστικό τραγούδι αγάπης και μεταφυσικής σύνδεσης του ενήλικου παιδιού με την μητέρα του, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δελτίο τύπου.
Τα τραγούδια του cd
1) Ο γκρεμιστής (Κωστή Παλαμά)
2) Αποχρωματισμοί (Βύρωνος Λεοντάρη)
3) Μπορεί να καταγίνεσαι (Ο μεγάλος) (Μάνου Ελευθερίου)
4) Με το μαχαίρι στο λαιμό (Μάνου Ελευθερίου)
5) Μια νύχτα που’χα κρίση (Μάνου Ελευθερίου)
6) Οι σταθμάρχες (Μάνου Ελευθερίου)
7) Η στοργή σου με προσμένει (Ναπολέοντος Λαπαθιώτη)
8) Τρεις νύχτες (Μάνου Ελευθερίου)
Η ηχογράφηση έγινε με τον παραδοσιακό τρόπο στο στούντιο Antart. Όλοι οι μουσικοί δηλαδή έπαιξαν ταυτόχρονα, στον ίδιο χώρο και με διεύθυνση ορχήστρας από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Έπαιξαν οι μουσικοί Μαριλένα Δωρή (φλάουτο), Τίνα Δεσύλλα (όμποε, αγγλικό κόρνο), Νικόλ Πέππα (κλαρινέτο), Αντώνης Λαγός (γαλλικό κόρνο), Σπύρος Αρκούδης (τρομπέτα), Αχιλλέας Λιαρμακόπουλος (τρομπόνι), Δημήτρης Κοντός (κρουστά), Θάνος Μιχαηλίδης (drums), Γιώργος Καραγιάννης (μπουζούκι, τζουρά), Ευριπίδης Ζεμενίδης (ακουστική κιθάρα), Χρυσόστομος Καραντωνίου (κλασική κιθάρα), Γιώργος Γουμενάκης (μαντολίνο), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν), Αχιλλέας Γουάστωρ (πιάνο), Μιχάλης Βρέττας (βιολί), Κωστής Θέος (τσέλο) και Παρασκευάς Κίτσος (ηλεκτρικό μπάσο, κοντραμπάσο). Δεύτερες φωνές έκαναν ο Γιώργος Φλωράκης και η Βερόνικα Δαβάκη. Υπεύθυνοι ήχου ήταν ο Γιάννης Λαμπρόπουλος και ο Νίκος Παππάς ενώ η τελική επεξεργασία του ήχου και των μίξεων έγιναν στα City Studios. Οι φωτογραφίες είναι του Alex Kat, η εικονογράφηση και ο σχεδιασμός εξωφύλλου έγιναν από τον Μανόλη Σπορίδη και η παραγωγή από το Ελληνικό Σχέδιο.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κείμενο του Δημήτρη Παπαδημητρίου στο ένθετο του cd, όπου, εκτός από το μουσικό υλικό αυτό καθαυτό, παρουσιάζει τη σκέψη του για τη θέση του λαϊκού τραγουδιού και του μπουζουκιού στο σήμερα, για τον τρόπο ηχογράφησης και διεύθυνσης της ορχήστρας, αλλά και για τον ερμηνευτή των τραγουδιών. Λέει λοιπόν, μεταξύ άλλων:
«Μια οκτάδα Λαϊκών Τραγουδιών, έτσι όπως αξίζει να τα εννοεί κανείς: Από το ατόφιο αισθητικό ύφος έως το μεγάλο, ανεπιτήδευτο συναίσθημα. Από το θυμόσοφο χιούμορ έως την επαναστατική δίψα. Αυτήν που μόνο ποιητές όπως ο Κωστής Παλαμάς μπορούν να οραματισθούν και μόνο οι λαοί, όπως οι Έλληνες, μπορούν να πραγματώσουν. Και όλα με την ερμηνεία του Κώστα Μακεδόνα. Ενός μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή, έτσι όπως αξίζει να εννοούμε τις έννοιες μεγάλος και λαϊκός».
Μια δυο παρατηρήσεις που έχω να κάνω ακούγοντας τα τραγούδια, είναι η περισσότερο εξωστρεφής, σε σχέση με την πρώτη εκτέλεση των «Σταθμαρχών», όπως και η αλλαγή του τρόπου ερμηνείας του Μακεδόνα, από το ζεϊμπέκικο «Με το μαχαίρι στο λαιμό», στο «Μια νύχτα που’ χα κρίση», όπου γίνεται περισσότερο λυρικός. (Αν και δεν ξέρω πώς θα ήταν οι «χαμηλές» του νότες, φαντάζομαι πως το «Μαχαίρι στο λαιμό», ίσως θα του ταίριαζε μισό ή έναν τόνο κάτω). Επίσης, σε κάποιες από τις μελωδίες του, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου μου δίνει την αίσθηση πως επηρεάστηκε από τον τρόπο συνθετών όπως ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Βασίλης Δημητρίου, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Χρήστος Νικολόπουλος. Αυτό βεβαίως αποτελεί καθαρά προσωπική εκτίμηση και σημειώνεται με απόλυτα θετικό πρόσημο.
Είχα αρκετά χρόνια να ακούσω τον Κώστα Μακεδόνα σε μια ολοκληρωμένη δουλειά, με ενιαίο, ηχητικό χρώμα. Ο δίσκος αυτός έρχεται εννέα χρόνια μετά τον τελευταίο δίσκο του με έναν συνθέτη («Δεν σου ανήκω» σε μουσική του Κωνσταντίνου Βελλιάδη και στίχους Τέρπανδρου) και οκτώ μετά την τελευταία δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Παπαδημητρίου με έναν τραγουδιστή («Οι μπαλάντες της οδού Ατθίδων» σε ποίηση Διονύση Καψάλη με τον Γιώργο Φλωράκη). Και νομίζω πως, ανεξάρτητα από το αν οι εποχές δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για δίσκους με τέτοιο υλικό, σε μερικά χρόνια η δουλειά αυτή θα αποτελεί σταθμό τόσο για τον συνθέτη, όσο και για τον ερμηνευτή…
Τα τραγούδια του «Γκρεμιστή» κυκλοφορούν σε cd και σε δίσκο βινυλίου, καθώς και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από την Panik Records και το Ελληνικό Σχέδιο.