Μετά από τοπ μικρό διάλειμμα του Αυγούστου, σπιστρέφουν οι παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών στη σκηνή της Πειραιώς 260.
Το πρόγραμμα αρχίζει την Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου με μετακλήσεις καλλιτεχνών από το εξωτερικό ενώ περιλαμβάνει και μία τολμηρή παράσταση με γυμνούς χορευτές, σε μία εν εξελίξει περφόρμανς για το γυναικείο σώμα σε όλες τις ηλικίες.
Μια ηλιόλουστη ημέρα σε μια ονειρεμένη αμμουδερή παραλία. Ένα μωσαϊκό από σώματα λιάζονται, τραγουδούν, αφηγούνται τις ιστορίες τους, ενώνουν τις φωνές τους και γίνονται ένας Χορός. Στο σταυροδρόμι του θεάτρου, της μουσικής και των εικαστικών τεχνών, η θεαματική όπερα-περφόρμανς Ήλιος και θάλασσα αναδεικνύει με συγκινητικό τρόπο τη σχέση μεταξύ ρεαλισμού και ποίησης. Το έργο εκπροσώπησε τη Λιθουανία στην Μπιεννάλε της Βενετίας το 2019, όπου και απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα για την καλύτερη εθνική συμμετοχή.
Σύλληψη – Ανάπτυξη Rugilė Barzdžiukaitė, Vaiva Grainytė, Lina Lapelytė/ Τραγουδούν Marco Cisco, Nabila Dandara Vieira Santos, Auksė Dovydėnaitė, Saulė Dovydėnaitė, Sandro Hähnel, Artūras Miknaitis, Yates Norton, Vytautas Pastarnokas, Eglė Paškevičienė, Kalliopi Petrou, Ieva Skorubskaitė, Svetlana Statkevičienė / Ερμηνεύουν Raminta Barzdžiukienė, Ilona Grainienė, Vincentas Korba, Jonas Statkevičius κ.ά.
Μια τραυματική εμπειρία γίνεται αφετηρία ενός καθολικού επαναπροσδιορισμού. Η τριαντάχρονη Μάγια χάνει το μωρό της. Θα καταφέρει, άραγε, να βρει το κίνητρο να παλέψει για τον εαυτό της; Θα μπορέσει να επαναδιεκδικήσει την προσωπική της ελευθερία; Μετά την Απομίμηση ζωής, που είχε συγκλονίσει το φεστιβαλικό κοινό το καλοκαίρι του 2018, ο παγκοσμίου φήμης θεατρικός και κινηματογραφικός σκηνοθέτης Κορνέλ Μούντρουτσο και η ομάδα TR Warszawa υπογράφουν ένα καθηλωτικό οικογενειακό δράμα, με ηρωίδα μια γυναίκα στη σύγχρονη Βαρσοβία, βασισμένο στο κείμενο της Kata Wéber, το οποίο διασκευάστηκε πρόσφατα από τον ίδιο τον Μούντρουτσο και για τον κινηματογράφο.
Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών. Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους. Σκηνοθεσία Kornél Mundruczó. Κείμενο – Διασκευή Kata Wéber. Κάμερα – Βίντεο επί σκηνής Łukasz Jara, Łukasz Winkowski. Παίζουν Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Magdalena Kuta, Sebastian Pawlak, Marta Ścisłowicz, Justyna Wasilewska, Agnieszka Żulewska
Μουσείο: ένας φαινομενικά ουδέτερος χώρος, με το δικό του σύστημα αξιών και τους δικούς του κανόνες. Τι γίνεται, όμως, όταν εμφανίζονται τρεις κλόουν και ανατρέπουν τα δεδομένα; Ο αεράτος και κομψός λευκός κλόουν, ο θερμόαιμος κοκκινομύτης και ο γκαφατζής σύντροφός του, που συμβολίζει την αναρχία και τη δημιουργικότητα, θέτουν το εξής ερώτημα: Πώς μπορεί να γίνει κατανοητός ένας κλόουν στο σύγχρονο θέατρο;
Υπό τους ήχους του πιανίστα Κολέν Βαλλόν (Colin Vallon), οι τρεις βιρτουόζοι ερμηνευτές Tarek Halaby, Dimitri Jourde και Romeau Runa ξεδιπλώνουν τις ικανότητές τους, με φόντο ένα εντυπωσιακό, πολυμορφικό σκηνικό, σ’ ένα ολικό έργο τέχνης – μικρογραφία της κοινωνίας μας.
Ένα ξεκαρδιστικό θέαμα, που αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα, την ποίηση και τη βία των σημερινών σχέσεων και συγκρούσεων για την εξουσία. Κυρίως, όμως, ένα έργο με κλόουν για μεγάλους!
Πώς μπορεί η λατρεία της ομορφιάς, συνυφασμένη με την παράδοση του χορού, να συμφιλιωθεί με τη σκληρότητα την οποία αυτή η τέχνη επιφυλάσσει στα γυναικεία σώματα;
Τρίτο μέρος μιας τριλογίας με αντικείμενο τη θεαματοποίηση και πειθάρχηση του σώματος, το TANZ της Αυστριακής Φλορεντίνα Χόλτσινγκερ (Florentina Holzinger) θέτει στο επίκεντρο την κληρονομιά του χορού, ιδίως του κλασικού χορού.
Μια ομάδα ερμηνευτριών ηλικίας είκοσι έως ογδόντα ετών, η καθεμιά με διαφορετική πορεία στον χορό, συντονίζεται υπό τις οδηγίες της Μπεατρίς Κόρντουα, της πρώτης γυναίκας που χόρεψε γυμνή στην Ιεροτελεστία της άνοιξης του Στραβίνσκι, το 1972. Οι ερμηνεύτριες υποβάλλονται όλες μαζί σε επίπονη άσκηση, σ’ ένα μπαλέτο δράσης (ballet d’action), με στόχο να σκληραγωγηθούν σωματικά και πνευματικά.
Στην πορεία αναπτύσσουν υπερφυσικές ικανότητες, όπως π.χ. την ικανότητα να πετούν. Μέσα σε ένα οπερατικό σκηνικό, το λυσσαλέο κυνήγι της χορευτικής τελειότητας, σαν αντίδοτο στο εφήμερο του κόσμου μας, ζωντανεύει μέσα από βίαιες, παρωδιακές εικόνες.
Το μπαλέτο, η κωμωδία και η πορνογραφία εναλλάσσονται, το ιερό μεταμορφώνεται σε βέβηλο και αντιστρόφως, καθώς ένας παραγωγός πορνογραφικών ταινιών κινηματογραφεί την περφόρμανς, καθώς εκτυλίσσεται.
Το έργο περιλαμβάνει εμφανίσεις γυμνού και σκηνές αυτοτραυματισμού. Ακατάλληλο για θεατές κάτω των 16 ετών. Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών.
Πηγή iefimerida.gr
