Το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος εκφράζει τη βαθιά του λύπη για το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, του οποίου το έργο και το όνομα είναι για τη Γαλλία άρρηκτα συνδεδεμένα με την πατρίδα του που τόσο αγαπούσε.
Ακολουθεί η ανακοίνωση του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος:
«Ο Μίκης Θεοδωράκης, που με το έργο του έχει ήδη καταγραφεί στη μνήμη του ελληνικού και του γαλλικού λαού, εισέρχεται από σήμερα στο Πάνθεον των Αθανάτων.
Ο μεγάλος συνθέτης ανέδειξε και έκανε παγκοσμίως γνωστούς, πολλούς ποιητές και στιχουργούς με τη μουσική επένδυση των έργων τους, τραγουδήθηκε από τους πιο σπουδαίους, έντυσε με τη μουσική του τους αγώνες και τις διεκδικήσεις της πατρίδας του και σημάδεψε ανεξίτηλα τη τέχνη και τον πολιτισμό του 20ου αιώνα, όπως και την ιστορία της Ελλάδας.
Η Γαλλία υπήρξε δεύτερη πατρίδα του, από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 που βρέθηκε στο Παρίσι, δίπλα σε κορυφαίους μουσικούς δασκάλους όπως ο Ολιβιέ Μεσιάν και δημιούργησε έργα μουσικής δωματίου, μπαλέτα και συμφωνικά. Στις σκοτεινές ώρες της Δικτατορίας η Γαλλία του πρόσφερε καταφύγιο, όπου και συνέχισε, στο πλευρό των Ελλήνων εξόριστων, τη μάχη του για την επιστροφή της χώρας του στη Δημοκρατία.
Στην τελετή απονομής στον Μίκη Θεοδωράκη των διασήμων του Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής, που έλαβε χώρα στη Πρεσβεία της Γαλλίας στις 26 Μαρτίου 2007, ο υπουργός πολιτισμού, Ρενό Ντονεντιέ ντε Βαμπρ ανέφερε στον λόγο του μεταξύ άλλων τα εξής:
“Εάν η μουσική είναι για εσάς η οικουμενική γλώσσα της ελευθερίας, είναι επίσης και ένα βασικό στοιχείο της γαλλοφιλίας σας. Σήμερα η φωνή σας συναντά συχνά εκείνη της Γαλλίας ως φωνή διαμαρτυρίας κατά όλων των μορφών πολιτιστικής υποδούλωσης και βαρβαρότητας. Αυτή η βούληση ανεξαρτησίας, αυτή η ικανότητα να λες “όχι”, αυτό το ευρωπαϊκό πνεύμα ελευθερίας, αποτελούν μια από τις βάσεις της ελληνογαλλικής φιλίας της οποίας αποτελείτε έναν σύγχρονο ήρωα”.
Ο συνθέτης εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του για το άσυλο που προσέφερε η Γαλλία τόσο σε εκείνον όσο και στην οικογένειά του, είχε επισημάνει ότι τα πιο δημοφιλή στην Ελλάδα τραγούδια του γράφτηκαν στο Παρίσι, πόλη όπου γεννήθηκαν και τα δυο του παιδιά.
Υπενθύμισε επίσης τη φιλία του με τον Φρανσουά Μιτεράν και τις μεγάλες συζητήσεις τους, που ήταν για τον ίδιο “ένα σχολείο φιλοσοφικής αισθητικής και πολιτικής σοφίας”. Δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται μια Ευρώπη ανεξάρτητη, ελεύθερη και ευημερούσα όπου οι λαοί να διατηρούν την ταυτότητά τους.
Η ελευθερία, η μουσική και η πολιτική. Για τον Μίκη Θεοδωράκη αυτές οι τρεις αυτές λέξεις ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με το Παρίσι και τη Γαλλία. Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι Αθάνατος».
