«Κάτσε να πιούμε ένα κρασί»
Εφαλτήριο είναι και θα είναι πάντα η Ανατολή στη Σκόπελο. Πρώτα ο πατέρας μας και εν συνεχεία οι πολύ καλοί ντόπιοι μουσικοί που μαζεύονταν στο γνωστό πια τραπεζάκι του μαγαζιού, μας δίδαξαν εκτός από τον μαγικό κόσμο του ρεμπέτικου, αλλά και τι σημαίνει να είσαι μουσικός. Έχοντας αυτά τα εφόδια, ξεκινάει και το δικό μας ταξίδι στη δισκογραφία, που δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς την πολύτιμη βοήθεια όλων των συντελεστών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και συμμετείχαν σε αυτόν τον παρθενικό μας δίσκο. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στην Κατερίνα και στον Νίκο που ήταν δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια σαν γονείς σε κάθε μας βήμα και έπαιξαν τον πιο σημαντικό ρόλο για τη δημιουργία αυτού του δίσκου. Τιμή μας.
Τέλος, ο δίσκος αφιερώνεται και στους δυο μας γονείς, που ο καθένας με το δικό του τρόπο μας στήριξε όλα αυτά τα χρόνια. Καθίστε λοιπόν να πιείτε ένα κρασί και θα σας κάνουμε παρέα.
Και πολύ άργησε!
Λόγια του Αντώνη και του Θοδωρή Ξηντάρη στο εσώφυλλο της πρώτης τους δισκογραφικής δουλειάς που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Κάτσε να πιούμε ένα κρασί», από το γνωστό ζεϊμπέκικο του Γιώργου Μητσάκη και με δεκαπέντε ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά τραγούδια, ενορχηστρωμένα, παιγμένα και τραγουδημένα με τη δική τους, ιδιαίτερη ματιά και φωνή…
Πολύτιμοι συνοδοιπόροι στην πρώτη τους, ολοκληρωμένη προσπάθεια η Κατερίνα Τσιρίδου, ο Φώτης Βεργόπουλος, ο Μπάμπης Βελισσάριος και η Μαρία Φασουλάκη που τραγούδησαν μαζί τους σε κάποια από αυτά και μια ομάδα ξεχωριστών μουσικών.
Έπαιξαν μπουζούκι ο Θοδωρής και ο Αντώνης Ξηντάρης, ο Γιάννης Παπαβασιλείου (Βλάχος), ο Βασίλης Κορακάκης, ο Θοδωρής Στούγιος, ο Γιώργος Αναγνώστου και ο Γιώργος Ρόκας, κιθάρα ο Αντώνης Ξηντάρης και Νίκος Πρωτόπαπας, ακορντεόν ο Δήμος Βουγιούκας, βιολί ο Μιχάλης Δανιάς και ο Κυριάκος Γκουβέντας, μπαγλαμά η Κατερίνα Τσιρίδου και λαούτο ο Αντώνης Ξηντάρης. Φωνητικά έκαναν ο Θοδωρής και ο Αντώνης Ξηντάρης, η Κατερίνα Τσιρίδου και ο Νίκος Πρωτόπαπας.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Studio Fleece από τον Νίκο Πρωτόπαπα, το remix και το mastering από τον Νίκο Καραπιπέρη και η γραφιστική επιμέλεια από τον Γιώργο Στεργιούλα.
Τα τραγούδια του cd
1) Κάτσε να πιούμε ένα κρασί (Γιώργος Μητσάκης) Θοδωρής Ξηντάρης
2) Μ’έμπλεξες βρε πονηρή (Μάρκος Βαμβακάρης) Αντώνης Ξηντάρης
3) Τι μάγια σ’έχουνε ποτίσει (Γιάννης Παπαϊωάννου – Χαράλαμπος Βασιλειάδης) Αντώνης και Θοδωρής Ξηντάρης
4) Τα μπλε παράθυρα (Μάρκος Βαμβακάρης) Θοδωρής Ξηντάρης
5) Απόψε έλα κοντά μου (Γιάννης Παπαϊωάννου) Φώτης Βεργόπουλος και Θοδωρής Ξηντάρης
6) Μια γυναίκα καταριέμαι (Γιώργος Μητσάκης) Αντώνης Ξηντάρης
7) Το τραγούδι της αγάπης (Ζούσα μοναχός) (Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας) Μπάμπης Βελισσάριος και Αντώνης Ξηντάρης
8) Ας μην τελείωνε η βραδιά (Ιωάννα Γεωργακοπούλου) Κατερίνα Τσιρίδου
9) Το μπουζούκι στο Παρίσι (Μάρκος Βαμβακάρης) Θοδωρής Ξηντάρης
10) Γιαχαμπίμπι (Γιάννης Παπαϊωάννου) Αντώνης και Θοδωρής Ξηντάρης
11) Μη μου πατάτε το ζωνάρι (Δημήτρης Ευσταθίου) Αντώνης Ξηντάρης
12) Ο χαλκάς είναι βαρύς (Μπάμπης Μπακάλης – Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου) Μαρία Φασουλάκη
13) Φραγκοσυριανή (Μάρκος Βαμβακάρης) Αντώνης Ξηντάρης
14) Πάνε τα τρένα κι έρχονται (Απόστολος Χατζηχρήστος – Κώστας Μάνεσης) Γιώργος Ξηντάρης
15) Έλα κάνε μου παρέα (Σπύρος Περιστέρης) Θοδωρής Ξηντάρης
Κάθε φορά που κυκλοφορεί μια δουλειά με ρεμπέτικα ή παλιά λαϊκά σε νέες εκτελέσεις, είμαι κάπως επιφυλακτικός. Κι αυτό γιατί κατά καιρούς, στο όνομα του ρεμπέτικου έχουν γίνει… «τέρατα και σημεία»…
Αυτό βέβαια δεν ισχύει για περιπτώσεις όπως αυτές των υιών του θρυλικού Γιώργου Ξηντάρη, που βαδίζουν σταθερά στα «μονοπάτια» που χάραξε ο πατέρας τους, από το 1980 και τα «Ρεμπέτικα βράδια» του, μέχρι την εποχή μας. Αναφέρομαι βεβαίως στο δισκογραφικό του ξεκίνημα, γιατί ο Γιώργος Ξηντάρης ξεκίνησε, πολλά χρόνια πριν, να παίζει μπουζούκι και να τραγουδά στα λαϊκά μαγαζιά της Αθήνας.
Ο Αντώνης με τον Θοδωρή Ξηντάρη με τους συνοδοιπόρους μουσικούς και ερμηνευτές, επαναφέρουν το υλικό με σέβας και προσήλωση στις πρώτες εκτελέσεις και χωρίς τη διάθεση ενός ανούσιου μιμητισμού, που ταλαιπώρησε, κατά καιρούς, τραγούδια και ακροατές. Όσο για την επιλογή δεν μπορώ να μη σχολιάσω, πως δεν στάθηκαν μόνο σε πέντε – δέκα μεγάλες επιτυχίες (δεν θα είχε και νόημα άλλωστε), αλλά επέλεξαν τραγούδια, που αν και, εδώ και κάποια χρόνια, έχουν κατακτήσει τη θέση που τους αξίζει σε λαϊκά πάλκα και προγράμματα, εξακολουθούν να μην είναι ιδιαιτέρως γνωστά στο πλατύ κοινό…
Έτσι λοιπόν η ακρόαση δίσκων όπως ο συγκεκριμένος, με αυτά τα τραγούδια, αυτές τις ερμηνείες κι αυτά τα παιξίματα, μόνο ψυχική ανάταση κι ευφορία μου δημιούργησε…Πώς να το πω; Ακούς τα τραγούδια στο αυτοκίνητο και σου γεννιέται μια βαθιά επιθυμία να τραγουδήσεις μαζί τους. Άραγε χρειάζεται κάτι περισσότερο;
