Σε επιφυλακή βρίσκονται τα συνδικάτα εν όψει των αποφάσεων της κυβέρνησης σχετικά με τις συμβάσεις εργασίας, στο πλαίσιο της υιοθέτησης της Κοινοτικής Οδηγίας για την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματευσεων.
Το θέμα βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο των συναντήσεων της υπουργού Εργασίας Νίκης Κεραμέως, αυτή τη φορά, με τους εκπροσώπους των εμπόρων (ΕΣΕΕ) και των τουριστικών επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ).
Μάλιστα, στις επιχειρήσεις του τουρισμού και της εστίασης θα ξεκινήσει από το Φθινόπωρο η πιλοτική εφαρμογή της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας , και -όπως εκτιμάται- θα καλύψει περίπου 700.000 εργαζόμενους.
Σε ότι αφορά στο ακανθώδες θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, στελέχη του υπουργείου προαναγγέλλουν “θεσμικού χαρακτήρα παρεμβάσεις, οι οποίες θα διευκολύνουν την συλλογική διαπραγμάτευση”.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να απόκαταστήσει το δικαίωμα των κοινωνικών εταίρων να αποφασίζουν για την εξέλιξη του κατώτατου μισθού, χωρίς κρατική παρέμβαση.
Παράλληλα, η επιστημονική επιτροπή που έχει αναλάβει να επεξεργαστεί το θέμα των κατώτατων μισθών καθώς και την προώθηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο αλλαγής του εργασιακού νόμου ο οποίος προβλέπει ότι προκειμένου να κηρυχθεί υποχρεωτική μια κλαδική σύμβαση εργασίας, απατείται οι εργοδοτικές οργανώσεις που την συνυπογράφουν να καλύπτουν, μέσω των επιχειρήσεων -μελών τους, το 50+1% των εργαζομένων του κλάδου.
Μπορεί το σενάριο αυτό, εφόσον γίνει πράξη, να θεωρηθεί θετικό, όμως έμπειροι συνδικαλιστές δεν κρύβουν τις έντονες επιφυλάξεις τους σχετικά με το τι ακριβώς εννοεί η κυβέρνηση με τον όρο “συλλογική διαπραγμάτευση”.
Για τα συνδικάτα κεντρικό ρόλο διαδραματίζουν οι κλαδικές συμβάσεις.
Ωστόσο, σύμφωνα με ένα σενάριο που είχε δει κατά το παρελθόν το φως της δημοσιότητας, θα μπορούσε το κενό των κλαδικών ή όμοιοεπαγγελματικών συμβάσεων να καλύψουν οι…κανονισμοί εργασίας των επιχειρήσεων.
Συνδικαλιστές χαρακτηρίζουν το σενάριο των κανονισμών εργασιας, δυσμενέστερο ακόμη και από ατομική σύμβαση διότι ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρνηθεί και να διεκδικήσει τα δικαιώματα του δικαστικώς.
Πρόκειται όπως επισημαίνουν για “συλλογικού χαρακτήρα ρύθμιση, ουσιαστικά με… μονομερή απόφαση” δεδομένου ότι εντός μιας επιχείρησης ή θέση ισχύος του εργοδότη υπερβαίνει την διαπραγματευτική δυνατότητα των εργαζομένων.
Υπενθυμίζεται ότι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας διακρίνονται:
α. Σε Εθνικές Γενικές, που αφορούν τους εργαζόμενους όλης της χώρας.
β. Σε Κλαδικές, που αφορούν τους εργαζόμενους περισσότερων ομοειδών ή συναφών εκμεταλλεύσεων ή επιχειρήσεων ορισμένης πόλης ή περιφέρειας ή και όλης της χώρας.
γ. Σε Επιχειρησιακές, που αφορούν τους εργαζόμενους μιας εκμετάλλευσης ή επιχείρησης.
δ. Σε Εθνικές Ομοιοεπαγγελματικές που αφορούν τους εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος η και των συναφών ειδικοτήτων ολόκληρης της χώρας.
ε. Σε Τοπικές Ομοιοεπαγγελματικές, που αφορούν τους εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος η και των συναφών ειδικοτήτων συγκεκριμένης πόλης ή περιφέρειας.
πηγή: athina984.gr
