Στο πλαίσιο της μεγάλης συναυλίας που διοργάνωαε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και η οικογένεια του Μίκη Θεοδωράκη, για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του, ο μοναδικός Γιώργος Νταλάρας κάλεσε και παρουσίασε με πατρική τρυφερότητα έξι 16χρονους μουσικούς του δρόμου, τους “Τeketzides” (Τεκετζήδες) με τους οποίους τραγούδησε το εμβληματικό τραγούδι “Βρέχει στη φτωχογειτονιά”.
Aυτή η σπουυδαία και συγκινητική κίνηση του Γιώργου Νταλάρα έχει υψηλό συμβολισμό και δείχνει ότι η σπουδαία μουσική του Θεοδωράκη (και όλων των μεγάλων συνθετών) συνεχίζει να ταξιδεύει και θα ταξιδεύει στον αιώνα όσο τρέφεται από τη νεανική φλόγα και τη γεναιοδωρία των καταξιωμένων να την συνδαυλιζουν.
Παραθέτουμε τα λόγια του Γιώργου Νταλάρα με τα οποία παρουσίασε τους 16χρονους μουσικούς του δρόμου:
Θα κάνουμε κάτι εκτός πεπατημένης. Έξι παιδιά, έξι δεκαεξάχρονα, είναι όλοι μαθητές μουσικού σχολείου. Είναι ένα συγκρότημα, έχουν χιούμορ τα παιδιά. Πως σας λένε ρώτησα “Τεκετζήδες” μου απάντησαν. Παίζουν λοιπόν αυτά τα παιδιά στους δρόμους της Αθήνας. Ένας φίλος μου είπε, “αν βρεθείς απ’ την Ερμού άκουσε αυτά τα παιδιά να παίζουν” και έτσι έγινε.
Τους άκουσα να παίζουνε ένα τραγούδι του Μίκη. Θα χαιρόταν πολύ ο Μίκης γιατί το όνειρό του και το όραμά του δεν έχει πάει χαμένο. όλες οι γενιές από εκείνον και μετά να σπουδάζουν ελληνική μουσική μέσα από τα τραγούδια του.
Ο φίλοςτου Γιώργου Νταλάρα που του έκανε γνωστή την ύπαρξη τον “Τεκετζήδων” ονομάζεται Γιάννης Κουτράκης και γράφει σχετικά:
Την προηγούμενη εβδομάδα πέφτω στο ινστα πάνω σε ένα συγκρότημα μουσικών δρόμου που έλεγαν το “Βρέχει στη Φτωχογειτονιά.. Τεκετζίδες λεγόντουσαν και είναι δεκαεξάχρονοι μαθητές μουσικών λυκείων οι οποίοι παίζουν συχνά σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας.
Πόσταρα το video τους και έγραψα ότι υπάρχει ελπίδα.
Μέσα στις επόμενες μέρες και μετά από κάποιες κουβέντες με τους αδελφικούς φίλους Γιώργο και Άννα Νταλάρα, ο Γιώργος αφού τους μελέτησε, σκέφτηκε να τους φωνάξει να παίξουν το «Βρέχει στη Φτωχογειτονια» στη συναυλία για τα 100 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη στο Καλλιμάρμαρο. Η αντίδρασή τους όταν τους το συζητήσαμε ήταν και συγκινητική και αστεία. Αρχικά νόμισαν ότι κάποιος τους έκανε φάρσα … όταν κατάλαβαν ότι ήταν αλήθεια ενθουσιάστηκαν , οι γονείς συμφώνησαν και είπαν το οκ.
Οι Τεκετζίδες λοιπόν πήραν τα όργανά τους και αντί για Μακρυγιάννη ή Ερμού , πήγαν προς Καλλιμάρμαρο, και αντί να παίξουν για τους περαστικούς διαβάτες , έπαιξαν μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα για 60.000 κόσμο.
Υπάρχει ελπίδα λοιπόν και θα υπάρχει όσο υπάρχει πομπός , δέκτης και μήνυμα.
Εκεί έξω υπάρχουν και αυτοί οι 16άρηδες που τραγουδάνε στο δρόμο ρεμπέτικα και Θεοδωράκη και πηγαίνουν σε μουσικά σχολεία και την ψάχνουν. Εκεί έξω υπάρχει ο Νταλάρας που δίνει το χέρι και δίνει και τη σκυτάλη , εδώ και χρόνια άφοβα και ακομπλεξάριστα. Επίσης εκει έξω σαν τον Γιώργο υπάρχουν αρκετοί.
Εκεί έξω υπάρχουν όμως ελεύθερα και τα τραγούδια του Μίκη για να γίνουν ξανά μήνυμα, να γίνουν ξανά σκοπός.
«Είσαι μικρός και δε χωράς» τραγουδούν ο 16 χρόνος Αχιλλέας και ο 76 χρόνος Γιώργος.
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και η οικογένεια του Μίκη Θεοδωράκη, φέτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του, διοργάνωσαν τη μεγάλη συναυλία τιμής στο έργο του μεγάλου συνθέτη, με τίτλο «Κοντά σας όλη μου η ζωή».
Ερμήνευσανν (με αλφαβητική σειρά): Γ. Ανδρεάτος, Ρ. Αντωνοπούλου, Π. Θαλασσινός, Α. Θεοδωράκης, Β. Ικαρη, Β. Λέκκας, Κ. Μακεδόνας, Μ. Μητσιάς, Δ. Μπάσης, Γ. Νέγκα, Γ. Νταλάρας, Β. Παπακωνσταντίνου, Μ. Πασχαλίδης, Π. Πετράκης, Α. Πρωτοψάλτη, Α. Τουμπανάκη, Κ. Τριανταφυλλίδης, Δ. Τσακνής, Τ. Τσανακλίδου, Μ. Φαραντούρη, Μ. Φραγκούλης, «Κοινοί Θνητοί».