«…Το ’γραψα για τη γειτονιά μου. Στην “Οδό Αριστοτέλους” ήταν το σχολείο μου, το «γήπεδο» της παρέας, η «λεωφόρος» για το τρεχαλητό και τα παιδικά παιχνίδια. Η Αργυρώ ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Ένα αγοροκόριτσο, μαυριδερό και άσχημο, που έκανε χειρότερες ζαβολιές από τ’ αγόρια, ήταν πάντα ξυπόλυτη και έβριζε σαν χαμάλης».(1)
Μνήμες του Λευτέρη Παπαδόπουλου για ένα από τα εμβληματικά τραγούδια του, με μουσική του Γιάννη Σπανού, που κυκλοφόρησε από τη Minos το 1974 με τη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου, «βαπτίζοντας» έτσι έναν ολόκληρο δίσκο με δώδεκα τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με ερμηνευτές τον Γιάννη Πάριο, τη Χάρις Αλεξίου και τον Γιάννη Καλατζή.
Ο λόγος και πάλι στον «Πρόεδρο»:
“Εκείνο τον καιρό (1973) ο Γιάννης έμενε στο πατρικό του σπίτι, στην οδό Μοσχονησίων, ένα μικρό διαμέρισμα πολυκατοικίας, στον πρώτο όροφο, γεμάτο φασαρία. Εκεί τον συναντούσα όποτε έπρεπε να δουλέψουμε. Κουβεντιάζαμε, πίναμε, ξανακουβεντιάζαμε, ξαναπίναμε και κατά τις 10 το βράδυ έφευγα σχεδόν μεθυσμένος, έχοντας στις τσέπες μου μια – δυο κασέτες με μελωδίες. Γιατί, πρέπει να πω, τα περισσότερα τραγούδια που έχω γράψει με τον Σπανό είναι πάνω σε μελωδίες: μου έδινε ο συνθέτης τη μουσική κι εγώ «κάρφωνα» στις νότες τους στίχους. Στην «Οδό Αριστοτέλους», όμως, η δουλειά έγινε αλλιώς. Έγραψα πρώτα τους στίχους και ακολούθησε ο Γιάννης με τις μουσικές του. Εξαίρεση τα τραγούδια «Γύριζαν τα τρένα», «Και», «Ήταν μια φορά», «Μη με κοιτάς».
Για τραγουδιστές είχαμε συνεννοηθεί με τον Μάτσα να χρησιμοποιήσουμε τον Πάριο, τον Καλατζή και την ανερχόμενη τότε Χαρούλα Αλεξίου. Φυσικά, το γενικό πρόσταγμα στην υπόθεση έπειτα από μας το είχε ο Πάριος, που το όνομά του ήταν ήδη μεγάλο. Με αυτό το δεδομένο, ο Σπανός θέλησε να του δώσει την «Οδός Αριστοτέλους». Εγώ, όμως, είχα αντίρρηση. Πίστευα μεν ότι ο Πάριος θα το ξεσκίσει το τραγούδι, αλλά ήθελα να βοηθήσουμε και την Αλεξίου, που όλα έδειχναν ότι θα εξελιχθεί σε σπουδαία τραγουδίστρια. Μαζευτήκαμε, τα είπαμε, τσακωθήκαμε, αλλά τελικά, έγινε αυτό που ήθελα. Βοήθησε πολύ, πάντως, και ο Πάριος, που μπροστά στην επιμονή μου, υποχώρησε.
Έτσι, το τραγούδι το είπε η Χαρούλα και χάλασε τον κόσμο. Και μάλιστα η ίδια λέει, έκτοτε, ότι από αυτό το τραγούδι κατάλαβε ότι είναι τραγουδίστρια…” (2)
Πενήντα χρόνια λοιπόν μετά την πρώτη κυκλοφορία στον ομότιτλο δίσκο «Οδός Αριστοτέλους», η φωνή της Χαρούλας Αλεξίου, η μουσική του Γιάννη Σπανού και οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, κυκλοφορούν ξανά μέσα από ένα deep house remix σε παραγωγή κι ενορχήστρωση του Coyot.
Ο δημοφιλής Dj και παραγωγός συναντά ξανά τη Χάρις Αλεξίου, μετά το «Dusk till dawn» («Οι φίλοι μου χαράματα»), που συνεχίζει σταθερά την πορεία του στο top5 του Indie Airplay Chart καθώς και στο top 40 του ελληνικού Shazam.
Το τραγούδι κυκλοφορεί ψηφιακά από τη Minos EMI, a Universal Music company και την Estia Recordings.
Πηγές: 1) Λευτέρης Παπαδόπουλος «Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους» («Ιανός ο Μελωδός», 2006)
2) Ένθετο της εφημερίδας «Καθημερινή» «100 δίσκοι και η ιστορία τους» (Μελωδία Fm 99, 2, 2003)
