Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου εγκαινίασε το «Μουσείο της Ανασκαφής» του Μουσείου της Ακρόπολης, που περιλαμβάνει τα ευρήματα από το οικόπεδο Μακρυγιάννη. Πρόκειται για ένα «μουσείο μέσα στο μουσείο», ένα θεματικό εκθετήριο με πάνω από 1150 αντικείμενα, που ανακαλύφθηκαν στα θεμέλια του Μουσείου της Ακρόπολης και αγγίζει πολλές πτυχές της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας κατά την αρχαιότητα.
Κατά τον χαιρετισμό της η κυρία Σακελλαροπούλου υποστήριξε ότι η ανασκαφική δραστηριότητα αποτελεί γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν και τόνισε ότι μέσα από τα εκθέματα, που σχετίζονται με τις οικιακές, εργαστηριακές, οικονομικές, λατρευτικές εκφάνσεις του βίου των αλλοτινών κατοίκων της περιοχής, αποκαλύπτεται ένας κόσμος αινιγματικός, αλλά και παράδοξα οικείος.
Ειδικότερα, κατά τον χαιρετισμό της, η κυρία Σακελλαροπούλου ανέφερε:
«Με ιδιαίτερη χαρά εγκαινιάζω σήμερα το «Μουσείο της Ανασκαφής» του Μουσείου Ακρόπολης, την έκθεση με τα ευρήματα στο οικόπεδο Μακρυγιάννη. Ευρήματα υλικού πολιτισμού μιας απώτατης εποχής, μέσα από τα οποία ζωντανεύει η καθημερινότητα μιας αρχαίας γειτονιάς, εκθέματα που σχετίζονται με τις οικιακές, εργαστηριακές, οικονομικές, λατρευτικές εκφάνσεις του βίου των αλλοτινών κατοίκων της περιοχής, και που μας αποκαλύπτουν έναν κόσμο αινιγματικό, αλλά και παράδοξα οικείο.
Και αυτό γιατί η ανασκαφική δραστηριότητα είναι γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Πυροδοτεί τον αδιάκοπο, ψιθυριστό διάλογο ανάμεσά τους που τον αφουγκραζόμαστε στις πιο πολλές γωνιές της πατρίδας μας, αλλά κυρίως εδώ, στην Αθήνα. Διάλογος που, συνδέοντας γεγονότα και προσωπικές ιστορίες με αντικείμενα και κατασκευές τα ίχνη των οποίων έχουν επιβιώσει μέσα στους αιώνες, όχι μόνο συμβάλλει στη συγκρότηση μιας συλλογικής κατανόησης του παρελθόντος, αλλά αναδεικνύεται και ως συμπυκνωμένη έκφραση της συλλογικής μας ταυτότητας. Μας φέρνει κοντά στους ανθρώπους που περπάτησαν στα ίδια χώματα και έζησαν κάτω από τον ίδιο ουρανό πριν από χιλιάδες χρόνια, ενδυναμώνοντας την αίσθηση του ανήκειν σε μια κοινότητα η οποία μπορεί να μεταλλάχθηκε δραματικά μέσα στον χρόνο, διατηρεί όμως κάτι στοιχειακά αναλλοίωτο, ένα ήθος που επιμένει. Η επιλογή, εξάλλου, να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο οι μορφές των δύο μεγάλων φιλοσόφων της αρχαιότητας, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, με το πορτρέτο της αυτοκράτειρας Ευδοκίας, της πρώτης Αθηναίας αυτοκράτειρας που μεγαλωμένη με την ελληνική παιδεία και φιλοσοφία μετέφερε στην πρωτεύουσα του Βυζαντίου τη σοφία και τη λαμπρότητα του αττικού πνεύματος και το ενσωμάτωσε στη χριστιανική λατρεία, υπογραμμίζει με τρόπο εμφατικό τη συνέχεια του ελληνισμού.
Αν ο Φρόυντ παρομοίωσε τη διαδικασία της ανασκαφής με αυτήν της ψυχανάλυσης, στον βαθμό που και οι δύο αναζητούν την εσωτερική αλήθεια και το νόημα των πραγμάτων, αισθάνομαι ότι εδώ, σ’ αυτόν τον ιερό τόπο, στη σκιά της Ακρόπολης, μια τέτοια έκθεση συσφίγγει τον δεσμό μας με την ιστορία μας και βαθαίνει την αυτογνωσία μας.
Θέλω να συγχαρώ θερμά όσους εργάστηκαν για την υλοποίηση αυτού του νέου εκθεσιακού χώρου, του «μουσείου κάτω από το μουσείο», όπως το έχει αποκαλέσει ο Διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης Νίκος Σταμπολίδης, το οποίο θα συμβάλλει και αυτό με τη σειρά του στον εμπλουτισμό μιας τόσο γοητευτικής αφήγησης
ΑΠΕ ΜΠΕ
