«Θα μπούμε σε μια εποχή που οι καλοί θα επιβραβεύονται και αυτοί που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, θα έχουν κυρώσεις», ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση αλλά και την άρση μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.
Πιο αναλυτικά ο κ. Μαρινάκης υπογράμμισε πως «όταν μιλάμε για αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων, δεν αναφερόμαστε απαραιτήτως σε απολύσεις» ή άρση μονιμότητας μόνο αλλά και σε επιβράβευση συνεπών, ενώ παράλληλα σημείωσε πως ένας μόνιμος υπάλληλος χάνει τη δουλειά του μόνο κάνοντας ένα βαρύ πειθαρχικό αδίκημα, το οποίο συνδέεται με μία ποινική πράξη σε αντίθεση με οποιονδήποτε εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, προχωρώντας παράλληλα σε παραδείγματα ανθρώπων που λείπουν συνεχώς και αδικαιολογήτων από την εργασία τους ή ακόμη και αν είναι εκεί δεν εξυπηρετούν.
«Θα μπούμε σε μια εποχή που οι καλοί θα επιβραβεύονται και αυτοί που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, θα έχουν κυρώσεις»
«Το Σύνταγμα είναι πάνω από κάθε άλλο νόμο»
Η συνταγματική αναθεώρηση, λόγω της αυξημένης πλειοψηφίας που προϋποθέτει για να αναθεωρηθεί ένα άρθρο, είναι μια προϋπόθεση και είναι και λογικό. Το Σύνταγμα είναι πάνω από κάθε άλλο νόμο, άρα για να αλλάξει ένα άρθρο του Συντάγματος.
Από όσα αναθεωρούνται, τέλος πάντων, πρέπει να υπάρχουν αυξημένες πλειοψηφίες των 180 ψήφων σε μία από τις δύο συνθέσεις της Βουλής. Είτε είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας, είτε είναι 10 τουλάχιστον χαμένα χρόνια, αναλόγως με τη στάση των κομμάτων.
Το Σύνταγμα, όταν έρχεται η ώρα να αλλάξει, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Ίσως η πιο σοβαρή πολιτική υπόθεση. Ο πρωθυπουργός τι κάνει; Ερωτώμενος σε συνεντεύξεις του μετά από τις συσκέψεις που κάνουμε, βάζει την ατζέντα. Εμείς λοιπόν έχουμε βάλει ήδη κάποια άρθρα στη συζήτηση. Γιατί δεν είναι κάτι που μπορεί μια κυβέρνηση να το κάνει μόνη της. Δεν έχουμε 180 έδρες και δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό ούτως ή άλλως να αλλάξουν τόσο σημαντικά.
Το άρθρο 16 που είπα, για τα μη κρατικά πανεπιστήμια να μην είναι μόνο τα παραρτήματα, αλλά να μπορούν εξ αρχής να ιδρυθούν μη κρατικά πανεπιστήμια. Το άρθρο 86, που ήδη το έχουμε αλλάξει, δηλαδή να έχουμε ίδια παραγραφή όλοι, πολιτικοί και μη πολιτικοί, καταργώντας την πρεσβευτική προθεσμία και τώρα θέλουμε να μην είναι αποτέλεσμα κομματικών συσχετισμών ή παραπομπή ενός υπουργού ή υφυπουργού.
Ένα από τα ζητήματα τα οποία προέκυψαν και από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών είναι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Και όταν μιλάμε για αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων, δεν αναφερόμαστε απαραιτήτως σε απολύσεις ή άρση μονιμότητας μόνο.
Αναφερόμαστε και σε επιβράβευση συνεπών. Ένα από τα πολλά που αναδείχθηκαν από τα Τέμπη ήταν γιατί ο άνθρωπος αυτός ήταν σε αυτή τη θέση, γιατί έλειπε αυτός που έπρεπε να είναι στη θέση του. Αυτά τα γιατί εκφράζονται με ένα πολύ τραγικό τρόπο όταν πεθαίνουν συνάνθρωποί μας, αλλά εκφράζονται και στην καθημερινότητά μας. Τώρα που μιλάμε μπορεί να απολυθεί ένας δημόσιος υπάλληλος; Μπορεί. Ποτέ; Μπορεί να απολυθεί για ένα βαρύ πειθαρχικό αδίκημα, το οποίο συνδέεται με μία ποινική πράξη κλπ.
Είναι ο μόνος λόγος που θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η σοβαρή κύρωση για έναν δημόσιο υπάλληλο. Κατά τη γνώμη μας όχι. Το λέμε ξεκάθαρα. Όπως στον ιδιωτικό τομέα η καλή μας απόδοση οδηγεί σε επιβράβευση, η κακή μας απόδοση σε κυρώσεις όχι απαραιτήτως να χάσουμε τη δουλειά μας.
«Δεν μπορεί κάποιος επειδή είναι υπουργός να γλιτώνει επειδή το κόμμα του έχει πλειοψηφία στη Βουλή»
«Όλες οι χώρες έχουν ένα φίλτρο, αλλά το φίλτρο αυτό θεωρούμε ότι δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα συσχετισμών της Βουλής. Παράδειγμα θα μπορούσε να είναι ένα σώμα δικαστών, ανώτατων δικαστών, το οποίο να παίρνει μία μήνυση κατά υπουργού ή υφυπουργού και να αξιολογεί αν πρέπει να προχωρήσει στο δικαστικό συμβούλιο ή όχι. Είναι ένα μικτό σώμα που έχουν άλλες χώρες με πλειοψηφία όμως των δικαστών και όχι των βουλευτών. Τι θέλω να πω; Γιατί νομίζω είναι μια πολύ σοβαρή κουβέντα που θα κορυφωθεί στη συνταγματική αναθεώρηση.
Το είδαμε και στην περίπτωση Τριαντόπουλου. Το είδαμε, το βλέπουμε τώρα και στην περίπτωση των προτάσεων των κομμάτων και επίκειται και η δική μας πρόταση. Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ λάθος και δημιουργεί μια μεγάλη αβεβαιότητα στον κόσμο. Δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Το αν θα παραπεμφθεί ή όχι ένας υπουργός – υφυπουργός, ένας διατελέσας τέλος πάντων υπουργός ή υφυπουργός να είναι αποτέλεσμα των κομματικών συσχετισμών.
Αν δηλαδή έχεις 155 έδρες, αν ο άλλος έχει 30 έδρες, 40 έδρες. Άρα αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε το φίλτρο. Σε καμία χώρα της Ευρώπης αυτό δεν γίνεται απευθείας. Και γιατί δεν γίνεται απευθείας; Γιατί αν για οποιαδήποτε μήνυση οι υπουργοί έτρεχαν στα δικαστήρια που μπορεί να είναι και κάποιες μηνύσεις εκδικητικές, τότε δεν θα έκαναν άλλη δουλειά.
Από την άλλη όμως δεν μπορεί να έχουμε πολίτες δύο ταχυτήτων. Δεν μπορεί κάποιος επειδή είναι υπουργός να γλιτώνει επειδή το κόμμα του έχει πλειοψηφία στη Βουλή. Γι αυτό και ακολουθήσαμε αυτή την οδό».
πηγή: cnn.gr
