Ο Νίκος Παπάζογλου, 13 χρόνια από τον θάνατο του, εμπνέει ακόμη γενιές και γενιές καθώς αποτελεί μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου 1948, ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του ’60 με συγκροτήματα, όπως οι Olympians και οι Zealot, προτού ακολουθήσει τη μοναχική του πορεία ως τραγουδοποιός και ερμηνευτής.
Η αναγνώριση του ταλέντου του Παπάζογλου ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Η συνεργασία του με καλλιτέχνες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Μανώλης Ρασούλης και ο Νίκος Ξυδάκης, υπήρξε καθοριστική. Ειδικά η συμμετοχή του στον δίσκο “Η Εκδίκηση της Γυφτιάς” του Μανώλη Ρασούλη και του Νίκου Ξυδάκη αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στην καριέρα του. Η μουσική αυτή δουλειά άνοιξε τον δρόμο για το νεολαϊκό τραγούδι, το οποίο αναδύθηκε ως αντίδραση στην πολιτικοποίηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας της περιόδου της Μεταπολίτευσης.
Ο Παπάζογλου, με το χαρακτηριστικό κόκκινο φουλάρι του, καθιερώθηκε ως σύμβολο του νεολαϊκού τραγουδιού, προσφέροντας αμέτρητα διαμάντια στο ελληνικό ρεπερτόριο. Μεταξύ αυτών, τα τραγούδια “Τρελλή κι αδέσποτη“, “Κανείς εδώ δεν τραγουδά“, “Υδροχόος“, “Φύσηξε Βαρδάρης” και “Πότε Βούδας, πότε Κούδας“.
Ιδιαίτερα ξεχωρίζει το τραγούδι “Αύγουστος” (“Χαράτσι”, 1984) το οποίο, αν και αρχικά εκλαμβάνεται ως ερωτικό, αποκαλύπτει βαθύτερα βιωματικά συναισθήματα του δημιουργού του. Γράφτηκε σε μια δύσκολη περίοδο για τον Παπάζογλου, όταν το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1978.
Η σύζυγός του και η νεογέννητη κόρη τους αναγκάστηκαν να μετακομίσουν προσωρινά στην Αμερική. Εκείνος φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Διονύση Σαββόπουλου στο Πήλιο, όπου και γνώρισε μία γυναίκα που του προκάλεσε έντονα συναισθήματα. Παρ’ όλα αυτά, προτίμησε να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη για να μη διακινδυνεύσει τον γάμο του. Ο “Αύγουστος” γεννήθηκε μέσα από αυτόν τον ανικανοποίητο έρωτα.
Ο Νίκος Παπάζογλου θα εξομολογηθεί την ιστορία του τραγουδιού στην εκπομπή «Στα άκρα» με τη Βίκυ Φλέσσα. «Το πιο περίεργο από όλα είναι, πως όταν το σπίτι μου ήταν κατεστραμμένο από τον σεισμό του 1978, είχε κοπεί σαν πράσο. Και η Βαρβάρα με την νεογέννητη μικρή μας πήγε στην Αμερική, έμεινα εγώ μόνος. Με φώναξε ο Σαββόπουλος στο Πήλιο, μου λέει: “Μην κάθεσαι εκεί πέρα μοναχός σου, έλα εδώ”. Πήγα λοιπόν και έπεσα μπροστά σε μία φοβερή καλλονή. Και φοβήθηκα τόσο πολύ, φοβήθηκα να ερωτευτώ».
«Επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη τρέχοντας, κλείστηκα στο σπίτι και έγραψα τον Αύγουστο. Έγραψα… ποτέ δεν τον έγραψα σε χαρτί, τον θυμόμουν απ’ έξω (..) Στην πραγματικότητα ήταν ένα τραγούδι, κάτι ανάμεσα σε αυτήν την κοπέλα και την κόρη μου που μόλις είχε γεννηθεί. Το μισό είναι για την κόρη μου, το μισό είναι για αυτήν την κοπέλα. Πήγα στο σπίτι και κλείστηκα, δεν το έγραψα στο χαρτί ποτέ, απλά το τραγούδησα», τόνισε.
ποτέ, απλά το τραγούδησα», τόνισε.
