Τη δική της εκδοχή για το τι συνέβη μια ημέρα πριν εισαχθεί η Τζωρτζίνα στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο, ενώ μέχρι τότε ήταν ένα υγιέστατο παιδί, περιγράφει η Ρούλα Πισπιρίγκου.
Απολογούμενη για δεύτερη ημέρα ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας για τις ειδεχθείς πράξεις σε βάρος της 9χρονης κόρης της, που της αποδίδονται, η Ρούλα Πισπιρίγκου ανέφερε ότι στις 8 Απριλίου 2021 κι ενώ η Τζωρτζίνα ξάπλωσε στο κρεβάτι της ήρεμη γύρω στις 6:30 άρχισε να τρέμει.
«Την ένιωσα δίπλα μου και ένιωθα ένα τίναγμα, όπως όταν νιώθουμε ότι πάμε να πέσουμε στον ύπνο μας, αυτό έκανε και το παιδί μου την πρώτη φορά. Τη σκούντηξα στον ώμο της, τη ρωτάω τι έγινε τι έπαθες. Επειδή έτρεμες, όχι όλα καλά, όλα καλά. Γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε. Η αδερφή μου με ρώτησε τι έγινε, της λέω το παιδί πετάχτηκε κάνα όνειρο θα είχε», ανέφερε αρχικά η κατηγορούμενη.
«Της έβαλα τα μαλλάκια της στην άκρη, έβαλα το κεφάλι της στο μπράτσο μου και έβλεπα τηλεόραση. Ανοίγει τα μάτια της και μου λέει τρέμω γιατί τρέμω . Το πάνω χείλος ένα σημείο ήταν κόκκινο, μόνο εκεί όχι γύρω γύρω. Της λέω τι συμβαίνει, μου λέει μαμά μου έχω θέμα
Λέει ότι έχει ένα πόνο στη πλάτη, πολύ μεγάλο πόνο. Και στην κοιλιά. Η Τζωρτζίνα δεν ήθελε τους γιατρούς, δεν πήγαινε ευχάριστα. Η Μαλενα το έκανε, δεν είχε πρόβλημα ούτε με τα εμβόλια. Εκείνη την μέρα μας έκανε τεράστια περιέργεια ότι ζητούσε γιατρό.
Πάμε στο νοσοκομείο. Είχα πάει στο υπνοδωμάτιο για να ξυπνήσω τον πατριό μου και να πάμε νοσοκομείο γιατί εγώ δεν οδηγώ ούτε η αδερφή μου.
Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε αν ήταν σοβαρό αυτό που συμβαίνει ή κάποιο άγχος, κάποιο όνειρο. Επέμενε να πάμε. Έπαιρνα τηλέφωνο και έψαχνα ποιο νοσοκομείο εφημερεύει. Άλλαζε εκείνη την ώρα η εφημερία και γινόταν στο Καραμανδάνειο. Όταν έχεις χάσει παιδιά, οτιδήποτε ήταν ο απόλυτος φόβος πλέον, μη χτυπήσεις, μη τρέξεις, μη πάθεις κάτι, προσέχαμε στο μπάνιο. Ήταν σαν ασπίδα και υπερπροστατευμένη ήθελα να την έχω. Πίστεψα ότι όλο αυτό δημιουργήθηκε από το όνειρο που είχε. Δεν μου πέρασε καν στο μυαλό η έκβαση της νοσηλείας…
Ενημερώθηκε ο μπαμπάς της και περίμενε έξω στο προαύλιο στο Καραμανδάνειο… Το παιδί δεν ήθελε να τον δει. Βγαίνει και μου λέει τι συμβαίνει δε με θέλει το παιδί. Δεν ρώτησα τη Τζωρτζίνα, ήθελα να δούμε τι συμβαίνει και όταν μαθαίναμε θα τη ρωτούσα χαλαρά. Δεν ήθελε να δεχθεί ο Μάνος την άρνηση του παιδιού προς εκείνον και πίστευε ότι μπορεί να έχουμε πει κάτι, πράγματα που δεν έγινε ποτέ. Το τι συζητούσα με την αδερφή η τους γονείς μου δεν είχε καμία σχέση με το παιδί.
Κάναμε μαγνητική, εγκεφαλογράφημα που τους έβαζαν κάτι σαν πλαστελίνη αλλά δε θυμάμαι με ποια σειρά έγιναν. Η μαγνητική έγινε στο νοσοκομείο του Αγ. Ανδρέα δεν είχε το Καραμανδάνειο”.
«Πίστεψα ότι σωματοποιεί τον πόνο. Δεν είχε εκφραστεί για τους θανάτους από τα αδέλφια της. Η παιδοψυχολόγος στο σχολείο μας είχε πει ότι είχε έντονα την ιδέα στο κεφαλάκι της να αποκτήσει αδερφάκι. Όταν μας το πρωτοείπε ο Μάνος ήταν εντελώς αρνητικός.
Την επόμενη φορά η παιδοψυχολόγος άκουσε το Μανό έκπληκτη να λέει «θέλω να κάνω κι άλλο παιδί».
Με ρώτησε μετά τι συνέβη και άλλαξε γνώμη και της είπα πως «ίσως άκουσε εσάς και το παιδί και το σκέφτηκε».
«Εγώ είχα μάθει να περπατάω στο δρόμο με δυο παιδιά. Περπατάς στο δρόμο και τα δυο χέρια σου είναι πιασμένα στη βόλτα. Και ξαφνικά είναι το ένα και παθαίνεις σοκ. Η Ίριδα δεν ήταν να αναπληρώσει το κενό της Μαλένας… όταν υπήρχε αυτό το πένθος σε εκείνο το σπίτι όμως ήρθε η Ίριδα και έφερε φως. Το όνομα της δεν είναι τυχαίο. Ήταν τα χρώματα του ουρανίου τόξου που ήρθαν στο σπίτι να φέρουν χαρά. Μετά έσβησαν και θα χρώματα της Ίριδας! Ξαφνικά. Όμως είχα δυο ιατροδικαστικές που μου έλεγαν για το θάνατο. Δεν υπήρχε υποψία ούτε προς το πρόσωπο μου, ούτε προς κανέναν άλλο!» είπε με λυγμούς.
πηγή: cnn.gr
