Στο ασφυκτικά γεμάτο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, χιλιάδες λαού και νεολαίας τίμησαν το βράδυ της Κυριακής τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Θάνο Μικρούτσικο, σε μια πραγματικά συγκλονιστική συναυλία – αφιέρωμα που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ μαζί με την οικογένεια του μεγάλου συνθέτη.
Οι Μαρία Παπαγεωργίου, Ρίτα Αντωνοπούλου, Νατάσσα Μποφίλιου, Χρήστος Θηβαίος, Γιώργος Μεράντζας, Κώστας Θωμαΐδης, Μίλτος Πασχαλίδης και Γιάννης Κότσιρας, με την καλλιτεχνική επιμέλεια του Θύμιου Παπαδόπουλου, χάρισαν πραγματικά ανεπανάληπτες στιγμές, τραγούδησαν για όλα όσα «θα ήθελε τώρα να μας πει», μέσα από το έργο του ο Θάνος Μικρούτσικος.
Στην συναυλία ομιλητής ήταν ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Θάνο, έχεις την υπόσχεσή μας: Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τον καινούργιο κόσμο για τον οποίο μιλούσες, μέχρι να το κάνουμε πράξη, με τη μουσική σου να συντροφεύει το ταξίδι μας».
Στη συνέχεια προχώρησε σε μια συγκινητική ομιλίας η Μαρία Παπαγιάννη, σύζυγος του Θάνου Μικρούτσικου η οποία είπε:
«Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,
Εκπροσωπώντας όλη την οικογένεια του Θάνου, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, γι’ αυτή τη μεγαλειώδη συναυλία για να τιμήσει έναν σπουδαίο μουσικό κι έναν σπουδαίο αγωνιστή της ζωής.
Αλλά κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που είστε εδώ σήμερα, όλους εσάς που αγαπάτε τον Θάνο και τη μουσική του. Κι αυτά τα δυο είναι ταυτισμένα γιατί ο Θάνος ανέπνεε μουσική, ήταν το οξυγόνο του, όπως έλεγε. Αλλά αν η μισή του καρδιά ήταν στη μουσική, η άλλη μισή ήταν κοντά στους ανθρώπους που αγωνίζονται, κοντά στους ανθρώπους που ονειρεύονται μια πιο δίκαιη κοινωνία.
“Φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο / αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε…”. Στην αρχή του νήματος της ζωής του ο Θάνος σφίγγει στη γροθιά του την πυξίδα του -και δεν θα την προδώσει ποτέ- πάντα αγωνιζόμενος τη χυδαιότητα, τη βαρβαρότητα και τη σκληρή πραγματικότητα. Και πώς τα κατάφερνε και σ’ ένα τραγούδι τα χωρούσε όλα. Τις πληγές των ανθρώπων, τα μακρινά ταξίδια στον χρόνο και στον κόσμο, τους έρωτες και τις αγκαλιές, τους σεισμούς που μέλλονται να έρθουν.
Μόνο σ’ ένα έπεσε έξω ο Θάνος. Σ’ αυτή την ιστορία που έλεγε συχνά, πως κάποτε θα ηττηθεί στη μάχη του με τον χρόνο. Νομίζω πως το έργο του νίκησε γιατί είναι εδώ μαζί μας σήμερα κοντά σ’ αυτούς που τον αγάπησαν, στον κόσμο που τόσο πολύ αγάπησε εκείνος, δίπλα στους ανθρώπους που αγωνίζονται, στις χαρές και στις μοναχικές μας στιγμές.
Πίστευε πως η μεγάλη τέχνη είναι για να θυμάσαι και να ονειρεύεσαι. Κι είναι ωραίο έλεγε να θυμόμαστε παρέα και να ονειρευόμαστε παρέα. Ελάτε λοιπόν σήμερα να θυμηθούμε και να ονειρευτούμε παρέα. Να τραγουδήσουμε μαζί αυτή την άλλη κοινωνία που ονειρεύτηκε ο Θάνος, οι αγαπημένοι του ποιητές και η μουσική του.
Και αγαπημένοι φίλοι και φίλες, όλοι εσείς οι πολλοί που μοιραζόμαστε αυτή τη στιγμή σήμερα -είναι αλήθεια πως είμαι πολύ συγκινημένη και δεν είμαι η μόνη, είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί- αλλά νιώθω τον Θάνο να μου χτυπάει την πλάτη και να μου λέει να μην ξεχαστώ και θυμωμένη πρέπει να είσαι Μαρία.
Ναι, Θάνο, είμαι και θυμωμένη και είμαστε πολλοί εδώ σήμερα.
Ναι, Θάνο, θυμάμαι αυτά που μας έλεγες να μην ξεχάσουμε ποτέ γιατί ήρθαμε σε αυτό τον πλανήτη.
Για να κατακτήσουμε το αδύνατο.
Για να χορέψουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Για να υπερβούμε τα όριά μας.
Να σπάσουμε τις συμβάσεις.
Να τολμήσουμε να πιστέψουμε για να κυνηγήσουμε την Ουτοπία.
Και -ναι, Θάνο, θυμάμαι- πως για να φτάσουμε εκεί στο δίκιο, μπορεί να χρειαστεί να βγάλουμε τη γλώσσα μας ακόμα και στα άστρα.
Η Σεσίλ, η Κωνσταντίνα, η Αλεξάνδρα, ο Στέργιος κι εγώ σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς».
Η συναυλία ξεκίνησε με ένα διαφορετικό παραμύθι, με αφηγητή τον Θάνο Μικρούτσικο με εικόνες από τα παιδικά του χρόνια στην Πάτρα, στιγμές και συνεργασίες από τη δημιουργική του διαδρομή, εικόνες με τους δικούς του ανθρώπους και από τις μεγάλες του συναυλίες στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στην Αίθουσα Συνεδρίων στον Περισσό.
Αμέσως μετά ξεκίνησε η μουσική περιήγηση, μέσα από τα πολιτικά τραγούδια στο πολιτικό σύμπαν, του Θάνου Μικρούτσικου. Μελοποιημένη ποίηση, των Γιάννη Ρίτσου, Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι, Μπέρτολντ Μπρεχτ, Ναζίμ Χικμέτ, Κώστα Τριπολίτη, Φώντα Λάδη, ‘Αλκη Αλκαίου, Μανώλη Αναγνωστάκη, Μάνου Ελευθερίου, Βολφ Μπίρμαν, Οδυσσέα Ιωάννου.
Ακολούθησε η ενότητα με τα μελοποιημένα ποιήματα του Νίκου Καββαδία η οποία ξεκίνησε με τον Θάνο Μικρούτσικο να ακούγεται στην οθόνη και να μιλά για το βαθύτερο νόημα της ποίησης του Νίκου Καββαδία, που δεν είναι τίποτα άλλο από το «να χορέψουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία», δηλαδή «να ξεπεράσουμε τις καταγεγραμμένες μας δυνατότητες, να κατακτήσουμε το αδύνατο».
Η ενότητα αυτή ολοκληρώθηκε με την μοναδική ερμηνεία του Θάνου Μικρούτσικου στους «7 Νάνους» από τη συναυλία που είχε δώσει στο Θέατρο Βράχων το 2018. Το τραγούδι που, όπως έλεγε, τον έκανε «να ίπταται και να ξαναγυρνάει για το χειροκρότημα».
Στο τρίτο μέρος της συναυλίας ακούστηκαν τραγούδια από του «Αιώνα την παράγκα», τον «’Αμλετ της Σελήνης», το «Η αγάπη είναι ζάλη», τραγούδια αγαπημένα, διαχρονικά, από δίσκους που έκαναν μεγάλη επιτυχία σε προηγούμενες δεκαετίες, αλλά συνεχίζουν να συγκινούν και να ξεσηκώνουν όλες τις γενιές, ακούγονταν ταυτόχρονα από πολλές πολλές χιλιάδες κόσμο, ενώ οι καλλιτέχνες εναλλάσσονταν στη σκηνή.
Τέλος όλοι οι καλλιτέχνες ανέβηκαν στη σκηνή για τη «Ρόζα» και την ίδια ώρα στις οθόνες προβαλλόταν ο Θάνος να χορεύει ζεϊμπέκικο με το τραγούδι.
Η συναυλία ολοκληρώθηκε με τη φωνή του Θάνου Μικρούτσικου και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ολοκλήρωνε τις συναυλίες του καθώς έλεγε «Γιώργο βάλε το “δικό μας” να το ακούω δυνατά» και οι συναυλιακοί χώροι πλημμύριζαν από το «Sultans of swing» των Dire Straits.
ΑΘΗΝΑ 984
