Το «THF RAW» είναι το επόμενο πρότζεκτ του Ιδρύματος Θεοχαράκη, μία έκθεση για όλους την εποχή του covid.
Από έξω προς τα μέσα και πάλι έξω. Η τέχνη γεννήθηκε σε ανοιχτό χώρο, εξελίσσεται, επιμένει και μάχεται. Απορροφά, εισπνέει και εκπνέει. Η φωνή της είναι ένα συλλογικό μουρμουρητό, που αφυπνίζεται σε περιόδους αλλαγής, όπως αναφέρει το Ιδρυμα Θεοχαράκη.
Η τέχνη γεφυρώνει την επικοινωνία, μεταξύ του σύγχρονου έξω κόσμου και του μοντέρνου εσωτερικού, και αναδημιουργεί έναν επιδραστικό διάλογο. Είναι αμοιβαία επωφελής. Με αφετηρία την έννοια του αναπροσδιορισμού των χώρων, πρόκειται για έναν εποικοδομητικό διάλογο, που συμπαρασύρει τους πάντες.
«Αναθεωρούμε τους εξωτερικούς χώρους του Ιδρύματος Θεοχαράκη»
Εξαιτίας των κανονισμών κατά του COVID-19, αναθεωρούμε τους εξωτερικούς χώρους των εγκαταστάσεων του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη, οι οποίοι σπάνια αξιοποιούνται, αναφέρει το Ιδρυμα Θεοχαράκη παρουσιάζοντας την έκθεση.
Σε μια προσπάθεια να μοιραστούμε τις εγκαταστάσεις μας με ένα ευρύτερο κοινό και ένα σύνολο δημιουργών, ξεκινάμε ένα ταξίδι, ενώ, παράλληλα, αποκαλύπτουμε το μουσείο ως έναν ζωντανό οργανισμό, ο οποίος αλλάζει διαρκώς.
Ενεργοποιώντας και δίνοντας μια καινούρια προοπτική σε μερικούς από τους πιο ανεπιτήδευτους χώρους του Ιδρύματος, βρισκόμαστε στην αφετηρία μιας συλλογικής εξερεύνησης ανάμεσα σε παραγωγούς, επιμελητές εκθέσεων, καλλιτέχνες και στις πιθανές γωνιές του Ιδρύματος. Πώς ζει η τέχνη μέσα, γύρω και έξω από ένα καταξιωμένο Ίδρυμα τέχνης; Πώς μπορούν οι καλλιτέχνες να εισπνεύσουν την αρχιτεκτονική του μουσείου και τι λογής δημιουργία προκύπτει από αυτό, όταν εκπνεύσουν;
Η σειρά εκθέσεων «THF RAW» λειτουργεί ως μια ανοικτή πρόσκληση σε επιμελητές εκθέσεων του τόπου μας, οι οποίοι χρειάζονται χώρους για να πειραματιστούν, να τολμήσουν και να συνεργαστούν με καλλιτέχνες της επιλογής τους. Αξιοποιώντας τους εναλλακτικούς, μη εκθεσιακούς χώρους του μουσείου, δίνεται μια δυνατότητα τόσο της ανάδειξης των αόρατων και αχρησιμοποίητων χώρων, που βρίσκονται στο περιθώριο του Ιδρύματος, όσο και της επιμέλειας έργων, τα οποία θα ιδωθούν μέσα από ένα καινούριο πρίσμα σε αυτούς τους ανεπιτήδευτους, αλλά καταξιωμένους χώρους στην καρδιά της Αθήνας.
Εκθεση στην ταράτσα του Ιδρύματος Θεοχαράκη
Τα εγκαίνια της πρώτης έκθεσης, «Μεταξύ και Ανάμεσα», θα πραγματοποιηθούν στις 21 Σεπτεμβρίου 2021
Η έκθεση με τίτλο «Μεταξύ και Ανάμεσα» πραγματεύεται αυτές τις μεταβατικές στιγμές της ύπαρξης μέσα από το συνεργατικό έργο του Νικόλα Βεντουράκη και του Αντώνη Θεοδωρίδη το οποίο παίρνει τη μορφή μιας φωτογραφικής εγκατάστασης στην ταράτσα του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Η έννοια της οριακότητας, την οποία εισήγαγε ο ανθρωπολόγος Arnold van Gennep στις αρχές του 20ού αιώνα και την οποία επανεξέτασε ο Victor Turner τη δεκαετία 1960 –ο ίδιος που μας δανείζει τη φράση που αποτελεί και τον τίτλο της έκθεσης– περιγράφει την ενδιάμεση φάση που εντοπίζεται σε κάθε τελετουργία μετάβασης ή σε κάθε ακραία κατάσταση που σηματοδοτεί μια κοινωνική αλλαγή, η οποία εν τέλει ανασυγκροτεί την κοινωνία εντός της οποίας πραγματοποιείται. Η οριακή αυτή περίοδος, η οποία χαρακτηρίζεται από την απουσία της σταθερότητας και την πλήρη διάλυση των κοινωνικών δομών, είναι μια περίοδος αβεβαιότητας που ενέχει όμως παράλληλα άπειρες δυνατότητες. Σε μια εποχή εγκλεισμού και κοινωνικής απομόνωσης καλούμαστε να επαναδιαπραγματευτούμε τους ενδιάμεσους χώρους και χρόνους όπου το πραγματικό είναι αυτό που θα πρέπει να φανταστούμε.
Τα έργα που παρουσιάζονται εδώ μας δείχνουν τον δρόμο, ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Έχοντας ως αφετηρία την ίδια την πόλη της Αθήνας, όπου το φυσικό βρίσκεται σε διαρκή διαπραγμάτευση με το τεχνητό περιβάλλον, ο Βεντουράκης και ο Θεοδωρίδης μας καθοδηγούν στο περιθώριο, εκεί όπου δεν θα κοιτάζαμε, σε αυτό που βρίσκεται ανάμεσα. Ο χώρος της έκθεσης μετατρέπεται σε έναν χώρο αναμονής, έναν χώρο μεταβατικό, όπου τα όρια μεταξύ του φυσικού και του κατασκευασμένου είναι πλέον δυσδιάκριτα.
Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι πόλεις φανερώνει τις κοινωνικές δομές που διαμορφώνουν την ανθρώπινη εμπειρία την ίδια στιγμή που η εμπειρία μας θέτει τις προϋποθέσεις για τις δράσεις που θα επιτρέψουν την ανάδυση νέων δομών. Ο Εθνικός Κήπος, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, γίνεται η αρχή μίας διαβατήριας τελετουργίας. Πρόκειται για τον πρώτο οργανωμένο χώρο διακοσμητικού πρασίνου του νέου ελληνικού κράτους, που σχεδιάστηκε στα μέσα του 1800 από τον αρχιτέκτονα François Louis Bareaud υπό τις οδηγίες της βασίλισσας Αμαλίας σύμφωνα με τις αρχές του αγγλικού τύπου, ο οποίος αναπαριστά μία ιδεαλιστική όψη της φύσης.
Μέσα στο χάος της πόλης ο Κήπος ως ένας φυσικός αλλά και απόλυτα οργανωμένος χώρος για περισυλλογή και απομόνωση συνιστά ένα σιωπηλό όριο και ένα πέρασμα που ευνοεί τις συναντήσεις. Οι μακράς διάρκειας λήψεις κατά τη διάρκεια της νύχτας αποτυπώνουν ένα κατάφυτο τοπίο απόλυτης ηρεμίας που έρχεται σε αντίθεση με την ένταση της πόλης που το περικλείει, η οποία φαίνεται να παραμένει ακέραιη. Από μια άλλη οπτική που βλέπει την πόλη όχι ως ένα οργανωμένο σύνολο αλλά ως μία σύνθεση χωρίς αυστηρή συνοχή, η αντίθεση μεταξύ φυσικού και τεχνητού εντείνεται. Στιγμές έξω από το συνηθισμένο φαίνεται να διακόπτουν τις καθημερινές μας πρακτικές και μας προσκαλούν να δούμε την πόλη με άλλο μάτι. Η φύση κυριαρχεί με διακριτικά και άλλοτε με πιο ριζικά μέσα δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία νέα στρώση που μπλέκεται με το πολιτιστικό και ιδεολογικό αφήγημα των χώρων που διασχίζουμε και κατοικούμε. Τις φωτογραφίες συμπληρώνει μία ηχητική εγκατάσταση με ήχους που συλλέχθηκαν σε διάφορα σημεία του Κήπου και οι οποίοι μαρτυρούν τον παράλληλο κόσμο αυτού του τόπου κατά τη διάρκεια της ανοίκειας νυχτερινής σιωπής. Μεταξύ της τάξης και της απόλυτης αναρχίας, βρισκόμαστε και πάλι στο όριο, στο μεταίχμιο που μας χωρίζει από την ύπαρξη μίας προκαθορισμένης δομής και από την ενσωμάτωσή μας σε μία νέα κατάσταση.
«Στον τελευταίο όροφο του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, με άμεση θέα τον Εθνικό Κήπο και το κέντρο της πόλης, τόσο συμβολικά όσο και γεωγραφικά, βρισκόμαστε σε άλλη μια οριακή κατάσταση, όπου το μέσα και το έξω εναλλάσσονται διαρκώς δημιουργώντας ένα απόκοσμο συναίσθημα, εντός και εκτός χώρου και χρόνου, αλλά ταυτόχρονα «μεταξύ και ανάμεσα».
Επιμέλεια: Μυρτώ Κατσιμίχα / Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρίνα Μήλιου – Θεοχαράκη / Καλλιτέχνες: Νικόλας Βεντουράκης και Αντώνης Θεοδωρίδης
Σχεδιασμός Έκθεσης: Ειρήνη Δάφνη Σάπκα / Κατασκευή Σκηνικών: AnotherKindArt / Σχεδιασμός Ήχου: Bias / Bοηθός Παραγωγής: Νεφέλη Σιαφάκα
Διάρκεια έκθεσης: 22 Σεπτεμβρίου–20 Νοεμβρίου 2021 / Ωράριο έκθεσης: Δευτέρα έως Κυριακή, 18:00-22:00 / Εισιτήριο: 3 ευρω, 2 ευρω
Πηγή iefimerida.gr
