Σάββατο βράδυ, στην εκπνοή του Μάρτη, βρεθήκαμε στον Σταυρό του Νότου για την μουσική παράσταση της Μαρίας Αναματερού.
Η «γιορτή» της Μαρίας, ήταν μια ανοιξιάτικη γιορτή με καλεσμένο ένα κοινό που «ζεστάθηκε» από τα πρώτα κιόλας τραγούδια. Η καταπληκτική ορχήστρα, που πλαισίωνε την ερμηνεύτρια, έκανε την εμφάνισή της λίγο μετά τις 10.30 και μας μάγεψε με το τραγούδι «Το ταξίδι» του Χατζιδάκι. Έτσι όμορφα και ορχηστρικά, ξεκίνησε το μουσικό μας ταξίδι για να έρθει στη σκηνή η Μαρία και να το απογειώσει.
Με μπρίο, κέφι , σπιρτάδα και παράλληλα με την καταπληκτική φωνή της, ξεσήκωνε το κοινό, το οποίο σε αρκετά τραγούδια ήταν κυριολεκτικά όρθιο, ενώ δεν παρέλειψε να … σηκωθεί από τα τραπέζια του και να χορέψει. Ιδιαίτερη η ερμηνεία της στο τραγούδι «Του πόθου τ΄ αγρίμι», ένα τραγούδι γνώριμο από την φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, ενώ κατάφερε να αγγίξει τα μύχια της ψυχής μας με το γλυκό Φεϊρουζ. Έκανε αναφορά στον μεγάλο τραγουδοποιό Θανάση Παπακωνσταντίνου, δηλώνοντας τον απεριόριστο θαυμασμό και την αγάπη της και εξέφρασε την επιθυμία, κάποια στιγμή να τραγουδήσει και πρωτότυπα δικά του τραγούδια. Ο Αφούσης και η παλιοτρεχαντήρα, είχαν την τιμητική τους και μαζί με την Μαρία, τα τραγουδούσαμε όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί.Με την καθάρια, χαρακτηριστική φωνή της , η Μαρία Αναματερού, μας ταξίδεψε, μεταφέροντάς μας νοερά στα πιο όμορφα ελληνικά νησιά, κάνοντας μια μεγάλη στάση στο ..λιμάνι της Πάτμου, άλλη μια σε εκείνο της Νάξου, ως τόπο καταγωγής της καλλιτέχνιδας, ενώ η… κρουαζιέρα συνεχίστηκε με λιμάνια- τραγούδια, όπως το Αμοργιανό μου Πέραμα και το Αρμενάκι. Από το πρόγραμμα δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα παραδοσιακά, τα οποία η Μαρία υποστηρίζει άψογα.
Μια βραδιά γεμάτη κέφι, ένα χορταστικό πρόγραμμα που παρότι είχε διάρκεια σχεδόν τρεις ώρες, δεν ήθελες να τελειώσει. Μια νύχτα που στάθηκε ικανή να μας μεταφέρει σε Αιγαιοπελαγίτικα νησιά, να νιώσουμε την αύρα του μελτεμιού, να αφουγκραστούμε τον ήχο των κυμάτων της θάλασσας και να ταξιδέψουμε σε καλοκαίρια που μυρίζουν πανηγύρι. Εικόνες στο μυαλό και την ψυχή σαν ζωγραφιές. Αναπολήσεις, νοσταλγία, γλυκά Αυγουστιάτικα βράδια, πανσέληνοι και μελωδίες. Ο Θεολόγος Μιχελής με το βιολί του, πολλές φορές έδωσε το δικό τoυ ρεσιτάλ και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό. Ο Στέφανος Δορμπαράκης στο κανονάκι και ο Γιάννης Πλαγιανάκος στο κοντραμπάσο, ο Αλέξανδρος Καψοκαβάδης στην κιθάρα, ο Δημήτρης Βαρελόπουλος στο λαούτο και ο Simone Mongelli, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.«Δεν ξημερώνεις μαύρη αυγή», ένα παραδοσιακό τραγούδι της Πάτμου, επέλεξε η Μαρία για να κάνει τον πιο όμορφο επίλογο και να μας καληνυχτίσει. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα ακούσει αυτό το τραγούδι πολλές φορές ή τουλάχιστον δεν του είχα δώσει σημασία. Φεύγοντας όμως, βρέθηκα να σιγοτραγουδώ τους στίχους του… «Γλυκοχαράζει αυγερινός και εσύ γλυκοκοιμάσαι»….
Φωτογραφίες: Geoge Spanos Phoography
